Cross Ange: Tenshi to Ryuu no Rondo 1 – 15

Als ik ergens een grote aversie voor heb dan zijn het anime die hun potentie na de eerste afleveringen niet waar maken. Mijn geliefde underdog van afgelopen seizoen, Cross Ange, is lekker consistent in wreedheid. Prinses Angelise Misurugi die in de eerste aflevering letterlijk van haar normen en waarden wordt gestript. Dit enkel en alleen omdat ze “Norma” is, een zeldzame mens die geen magie kan gebruiken in een land van magie-gebruikers. Dit veroorzaakt een grote scheur in de keizerlijke familie, want een Norma in de familie… Blasphemy! Allemaal te danken aan haar nare broer. Het is het begin van de neergang van Misurugi’s keizerlijke familie. Alsof dat nog niet erg genoeg is dumpen ze de verwende prinses op een eiland vol barbaarse vechtende vrouwen die draken bestrijden. Het begin van een lange reeks wreedheden en plottwists, waarvan de samenhang steeds duidelijker wordt.Het eerste waar Angelise aan moet wennen is, nou ja, ALLES. Het eiland heeft letterlijk alleen maar vrouwen. Ze vechten in mecha genaamd Paramails om draken te bestrijden, want die vormen een gevaar voor het land. Wow, touché, en dit doen ze ook nog eens in veel te naakte kostuums. Nouja, bespaart ruimte in de cockpit. Huehue. Het is niet alleen (het gebrek aan) de kleding waaraan Ange moet wennen, ook het voedsel en de, eh, fanservice cultuur met nog net geen yuri-momenten. Oh, en het militaire regime, natuurlijk. Als je fatsoenlijk eten of kleding wil, moet je maar vechten voor je geld wat je verdient met het doden van draken.

Het is bizar om te zien hoe Angelise zich in een paar aflevering van prinses ontpopt tot Xena: Warrior Princess. Binnen de kortste keren wordt ze de beste drakenbestrijdster van haar team. Op het eiland ziet ze steeds meer in hoe erg de schone schijn wordt opgehouden in het land waarvan ze ooit prinses was. Mensen houden niet meer de schijn op of ze haar mogen of niet: vriendschappen worden op het eiland net zo snel gebroken als ze gemaakt worden, en soms zitten ze in een onverwachte hoek.

De haat-haat relatie tussen Ange en Hilda is voor mij éen van de mooiste momenten tot nu toe geweest. 

Een voorbeeld hiervan is de relatie tussen Ange en Hilda, een teammaatje. Hilda heeft een gruwelijke hekel aan Ange sinds de eerste afleveringen. Het is namelijk Ange’s schuld dat Zola, Hilda’s sexy-time-maatje, is omgekomen bij het vechten tegen de DRAGONs. Daarnaast is ze ook nog gruwelijk jaloers op Ange’s vechtkunsten, dus dat leidt dan tot haatuitingen. Totdat het Hilda en Ange lukt om even van het eiland af te komen. Eenmaal terug in de bewoonde wereld ontdekken ze dat hun families doorleven alsof ze niet bestonden. Nadat allebei flink wat stennis hebben geschopt en Ange bijna zelfs is geëxecuteerd (weeral haar venijnige broer) belanden ze bij elkaar in de gevangenis terug op het eiland. Ange en Hilda zijn het voor het eerst over één ding eens: tijd om de huidige wereld te mollen, want in deze wereld is geen plek voor hen. DUDUDUN, PLOTTWIST! Geweldig om te zien hoe ze als totaal verloren personen in de wereld ook een daadwerkelijke dialoog houden. Dank u, schrijvers, voor het menselijk(er) maken van characters.

Schrijvers zijn leuk en gooien meestal na één plottwist er gelijk nog eentje in. DUDUDUN, PLOTTWIST. De draken zijn meisjes die veranderen in draken, waar ze achter komt nadat een lief teammaatje van haar hier last van heeft. Heeft Ange al die tijd dus lekker meisjes afgemaakt. Dan verschijnt er ook nog een miko in een mecha bijna gelijk aan die van de voormalige prinses is en laserbeamt Ange met haar enige mannelijke fanservice buddy, Tusk, naar de “True Earth”, 500 jaar later. Hier komen ze tot de ontdekking dat de mana in Ange’s oude wereld gereguleerd wordt door een oer-draak die van de “True Earth” is ontvoerd naar Ange’s wereld. Het afmaken van de draken, die eigenlijk meisjes zijn van de “True Earth”, voorziet de mensen van hun mana. Het is allemaal het werk van een scumbag genaamd Embryo. Misschien is Ange’s idee om de huidige wereld uit te roeien nog zo gek nog niet, want dan heeft Embryo er geen macht.

Enfin, dit is tot nu toe waar de serie is en waarom ik het een geweldige serie vind. De animatie is misschien niet top, de CGI draken oké, en ik heb misschien al aardig wat gespoilerd, maar het is echt het kijken waard. Ange is één van de menselijkste characters die ik in tijden heb meegemaakt.